کاراته شامل چه انواعی است؟

گوجو ریو

گوجو ریو سبکی از کاراته است که در سال ۱۹۳۰ توسط چوجون میاگی (Chojun Miyagi) ایجاد شده است، این فرد خود شاگرد کانریو هیگاونا (Kanryo Higaonna) بوده است. این سبک شامل حرکات ضد حمله نیرومند در وضعیت‌های تهاجی و حرکات دفاعی چرخشی و نرم در موقعیت‌های دفاعی است که شبیه جیجوتسو هستند. این سبک از قدرت تنفس و مجموعه ای از حالت‌ها استفاده می‌کند که تکنیک‌های نرم و سخت را ممکن می‌کنند و به افراد امکان نمایش تفاوت میان این سبک با سبک‌های دیگر را می‌دهد.

شوتوکان

شوتوکان ریو سبکی است که توسط گیچین فوناکوشی (Gichin Funakoshi) ایجاد شده است و وی از نام مستعار خود در شعر برای نام گذاری آن استفاده کرده است. فوناکوشی پس از تحصیل در اکیناوا، به توکیو نقل مکان می‌کند و در سال ۱۹۳۸ این سبک را پایه گذاری می‌کند.

این سبک از حالت‌های متنوع و روش‌های خطی استفاده می‌کند و به هنرجو امکان وارد کردن ضرباتی شگفت انگیز به شکلی سریع و کارآمد را می‌دهد، در این راه هنرجو می‌تواند از دست‌ها، آرنج، زانو و پنجه پا برای وارد کردن ضربه استفاده کنند. این سبک کاراته محبوب ترین سبک کاراته محسوب می‌شود و در سرتاسر جهان طرفداران زیادی دارد.

وادو ریو

این سبک از کاراته، انشعابی از شوتوکان محسوب می‌شود و به ایجاد توازن میان حرکات می‌پردازد و شباهت زیادی به هنر رزمی جیجوتسو دارد. هینوری اتسوکا (Hienori Otsuka) در سال ۱۹۳۹ این شکل روحانی از کاراته را خلق کرد. به جای تمرکز بر تقابل‌های رو در رو، این سبک به هنرجو نحوه حرکت بدن برای جلوگیری از حملات را می‌آموزد. تمایز این روش به سبک‌های دیگر کاراته، استفاده از حالت‌های ایستاده کوتاه تر در مقایسه با باقی سبک‌ها است.

شیتو ریو

این سبک در سال ۱۹۲۸ و توسط کنوا مابونی (Kenwa Mabuni) پایه گذاری شد و تمرکز اصلی آن بر ایجاد ضربات قدرتمند دقیق است. تاکید زیاد بر تکنیک در این سبک، در پنجاه کاتایی مشخص است که هنرجویان می‌آموزند، این پنجاه کاتا، حرکات از پیش تعیین شده ای برای حمله و دفاع هستند. در اغلب موارد، این کاتاها به صورت بخشی از رقابت نمایش داده می‌شوند و نحوه انجام این حرکات بر روی هنرجویان آموزش داده می‌شود. این سبک ویژه نیازمند قدرت بدنی زیادی برای انجام حرکات است.

سبک‌های دیگر کاراته

در کنار این چهار شاخه اصلی کاراته، سبک‌های دیگری وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند. شورینجی ریو (Shorinji-ryu)، کیوکوشین ریو (Kyokushin-ryu)، شورین ریو (Shorin-ryu)، اوئچی ریو (Uechi-ryu) و ایشین ریو (Isshin-ryu) بعضی از معروف ترین این سبک‌ها هستند. با این که بعضی از این روش‌ها چندان شناخته شده نیستند، اهمیت و احترام آنها در جامعه ورزشکاران به عنوان بخشی از تاریخ و جامعه کاراته کمتر از باقی سبک‌ها نیست.